Prezentujemy Państwu Skarb Kibica polskiego ligowego żużla na sezon 2023. Opiszemy w nim kadry zespołów, przeanalizujemy szanse w zbliżającej się kampanii oraz pokusimy się o wytypowanie miejsca w ligowej tabeli na koniec rozgrywek. Skarb rozpoczynamy od najniższej klasy rozgrywkowej, a pierwszą drużyną, którą weźmiemy "na tapet", z uwagi na to, że los Polonii Piła jest bliżej nieznany, będzie przedostatni zespół 2. Ligi minionego sezonu - Unia Tarnów. 

Jaskółki w zakończonym sezonie wyrównały swój najgorszy wynik w historii. To nie błąd. Żużlowa Unia, startująca w rozgrywkach ligowych nieprzerwanie od sezonu 1957, ponownie, po czterdziestu pięciu latach, a więc sezonu 1977, została przeodstatnią drużyna żużlowej Polski. Wtedy jednak miało to miejsce na drugim, ówczesnym najniższym poziomie. Teraz sytuacja miała miejsce w trzeciej klasie rozgrywkowej.

W zakończonych rozgrywkach tarnowianom "gołym okiem" brakowało zawodnika, który regularnie górowałby nad rywalami, innymi słowy - lidera "z prawdziwego zdarzenia". Ostatecznie najskuteczniejszym zawodnikiem Unii okazał się wiekowy Szwed - Peter Ljung. Jego średnia nie była jednak wysoka - wyniosła niecałe 1,9 punktu na bieg. Ljung nie był jedynym byłym stałym uczestnikiem cyklu Grand Prix w talii trenera Stanisława Burzy. Włodarze klubu sprowadzili również inne "głośne", jak na drugoligowe standardy, nazwisko. Tarnowianie postawili na dobrze znanego, choć nieco zapomnianego w Polsce - Australijczyka - Troya Batchelora. 35-latek jednak zawiódł "na całej linii". Jego średnia wyniosła nieco ponad 1,150 punktu na bieg, a po sezonie w środowisku można było zasłyszeć opinie o nieprofesjonalnym podejściu zawodnika do wykonywania obowiązków.

Podsumowując sezon 2022 w wykonaniu tarnowian należy także wspomnieć o kontuzji Patryka Rolnickiego. Niewykluczone, że gdyby nie uraz, którego wychowanek klubu z Mościc, nabawił się w domowym meczu przeciwko Budmax-Stal Polonii Piła, biało-niebiescy zdołaliby zdobyć jakiekolwiek dodatkowe punkty meczowe i w końcowym rozrachunku pozwoliłoby im to przeskoczyć z szóstej na piątą lokatę. Temat ewentualnego awansu do fazy play-off należy zamknąć, gdyż czwarci Łotysze mieli już niemało dużych “oczek” więcej. Ostatecznie zespół Unii rozgrywki zakończył z dziesięcioma punktami na koncie, na które złożyły się dwa zwycięstwa nad outsiderem z Piły i domowe wygrane z SpecHouse PSŻ-em Poznań oraz w Derbach Południach. Dodatkowo tarnowianie zdobyli dwa punkty bonusowe w starciach ze wspomnianymi pilanami i rzeszowianami. Zwycięstwo w dwumeczu na odwiecznym rywalem z Rzeszowa z pewnością osłodziło fanom biało-niebieskich mierny sezon.

Kadra Unii Tarnów 2023:

Seniorzy:
Ernest Koza
Oskar Bober
Piotr Pióro (U24)
Kenneth Hansen (Dania)
Rene Bach (Dania)
Matic Ivacic (Słowenia)
Richard Lawson (Wielka Brytania) 

Juniorzy:
Piotr Świecz
Mateusz Gzyl
Paweł Pikul
Jan Heleniak
William Drejer (Dania)
Daniel Klima (Czechy)  

Ocena siły kadry seniorskiej: 4

Włodarze trzykrotnego drużynowego mistrza kraju zmienili politykę kadrową. Z klubem pożegnali się niezwykle doświadczeni Peter Ljung oraz Troy Batchelor. O słuszności decyzji tarnowskich działaczy niech świadczy fakt, że obaj do dnia dzisiejszego pozostali wolnymi zawodnikami, gdyż w listopadowym okienku transferowym nie znaleźli się na nich chętni. W ich miejsce ściągnęto duet duńsko - słoweński. Postawiono na niesklasyfikowanego Rene Bacha oraz przeciętnego Maticia Ivacicia. Brzmi średnio? Być może, jednak w rzeczywistości należy uznać to za dobre posunięcia. Bach, co prawda sklasyfikowany nie został, jednak zdołał w miniony roku w polskiej lidze odjechać całe dwadzieścia wyścigów, z całkiem niezłym skutkiem. Jego średnia biegopunktowa wyniosła 2,150. Ivacic w słabej pilskiej Budmex-Stal Polonii wykręcił średnią na poziomie około 1,750 punktu na bieg. Znając specyfikę sportu żużlowego przy równej formie, w lepszym zespole, wyniku poprawić nie powinien, jednak jak zdążyliśmy się przekonać - sezon sezonowi nierówny. Trzecim zagranicznym senior został Brytyjczyka – Richard Lawson. To posunięcie to w zasadzie zagadka. Dla osób śledzących rozgrywki ligowe na Wyspach jest to z pewnością postać nieanonimowa, jednak polska liga to zupełnie inne realia. Zawodnik ten ma w każdym razie “czystą kartę”. W krajowej formacji seniorskiej doszło do znacznie mniejszych przetasowań. W klubie pozostali Patryk Rolnicki oraz Oskar Bober, dla których zakończone rozgrywki były po prostu średnie. Do macierzy powrócił natomiast Ernest Koza, który jest przymierzany do roli krajowego lidera. Na pozycji seniora do 24. roku życia dużego pola manewru nie ma. Będąc rzetelnym - żadnego. Rolę tę pełnić będzie Piotr Pióro. 

Ocena siły kadry juniorskiej: 7

Stosunkowo wysoka ocena potencjału młodzieżowców Unii to zasługa przede wszystkim objawienia minionych drugoligowych rozgrywek - Duńczyka - Wiliama Drejera. 17-latek wystąpił w dwudziestu trzech wyścigach, w których osiągnął średnią na poziomie około 1,5 punkta na bieg. Co istotne, żużlowiec podpisał z tarnowskim ośrodkem dwuletni kontrakt. Analizując młodzieżowców obecnie znajdujących się w kadrach rywali tarnowian, śmiało można obrać tezę, że Drejer będzie aspirował do miana najlepszego juniora całych rozgrywek. Działacze Unii w kadrze mają jeszcze jednego zagranicznego młodzieżowca - Czecha - Davida Klimę. Jednak, jak wiadomo, regulamin nie pozwala, aby w kadrze meczowej obie pozycje młodzieżowe były obsadzone przez "stranieri". Tym samym partnera Drejera powinniśmy szukać w osobach Piotra Świercza, bądź Mateusza Gzyla. Klimie pozostaje ewentualna pozycja rezerwowego i zastępowanie zawodników na pozycji seniora, poza polskim U24, będących w słabszej dyspozycji.

Prognozowane miejsce: 5

Faza play-off pozostanie poza zasięgiem Jaskółek. Tak przewidujemy sezon 2023 w ich wykonaniu. Powinien o tym zadecydować brak wyraźnego lidera, zawodnika, który regularnie zdobywałby wyniki dwucyfrowe. Ernesta Koza czy Rene Bacha powinno stać na zadowalające rezultaty na trzecim poziomie rozgrywkowym. Obaj mogą aspirować do roli lidera "z prawdziwego zdarzenia". Mogą, ale czy faktycznie nim będą? Dokładając do tego utalentowanego Drejera widać, że Unię nie można stawiać na przegranej pozycji. Dużo niewiadomych każe nam jednak umieścić biało-niebieskich dopiero na piątym miejscu.