Najlepszy żużlowiec, który nigdy nie zdobył tytułu mistrza świata.  Niestety, od teraz do Tomasza Golloba nie będzie już można mówić w taki sposób. Niemiła sytuacja spotkała też Jerzego Szczakiela, który nie będzie już mógł tytułować się najlepszym Polakiem w historii Indywidualnych Mistrzostw Świata.

Na takie informacje wyczekiwaliśmy jednak od dawna. Trzydzieści siedem lat musiało upłynąć zanim ktoś powtórzył wyczyn Opolaniana ze Stadionu Śląskiego, mimo że w międzyczasie wieloktornie byliśmy najlepsi w rywalizacji drużynowej. Najlepszym żużlowcem świata został w końcu Tomasz Gollob.

Postawą w całym sezonie udowodnił, że w tym roku był niekwestionowanie najlepszy i nikt nie może zarzucić, że tytuł zawdzięcza łudowi szczęścia czy dniu konia, jak to było w przypadku jedniodniowego finału z 1973 roku. Jerzego Szczakiela od nowokreowanego mistrza świata różni również to, że w porównaniu do niego, nie odnosił on większych sukcesów na krajowym podwórku. Tomasz Gollob jest niekwestionowanym rekordzistą na polskich torach we wszystkich kategoriach. Zdobył tak wiele medali, że w tym roku zrezygnował nawet z rywalzacji o krajowy prymat i Złoty Kask.

Mówił o zatruciu pokarmowym, ale spekulowano, że odpuścił zawody w Polsce, by skupić się na przygotowaniach do Grand Prix Włoch i nie ryzykować kontuzji w tych zawodach. Taka właśnie sytuacja zdarzyła się w 1999 roku, gdy wypadek we Wrocławiu, w skutek którego stracił kawałek palca, pokrzyżował mu plany wejścia na szczyt. Miał wtedy przed ostatnim turniejem cyklu cztery punkty przewagi nad najgroźniejszym rywalem w stawce Tonym Rickardssonem. Szwed, który również jechał z kontuzją, potwierdził jednak klasę wygrywając ostatnie zawody.

Już jako junior trzykrotnie z rzędu wywalczył złoto w Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostwach Polski, co było fenomenem w całej historii tych rozgrywek, po czym czterokrotnie pod rząd zdobył tytuł w zawodach seniorskich. O zdominowaniu wraz z klubowymi kolegami championatów parowych już nie wspomnę. Czy ktoś kiedykolwiek w taki sposób górował nad przeciwnikami w kraju? Przyszła kolej na podbój świata. I medale były, ale nie te za stawanie na najwyższym stopniu podium. Srebro z 1999 roku i tak było wielkim sukcesem mając na uwadze kryzys lat 80-tych.

Aż jedenaście lat musiało upłynąć, by Tomasz Gollob w końcu osiągnął swój cel.  Po latach słabszej dyspozycji w Grand Prix wydarzył się jeszcze wypadek awionetki i wydawało się, że Chudy już nigdy nie spełni swojego wielkiego marzenia. Przez 20 lat kariery osiagnął niemal wszystko. Jednak najchętniej, zapewnie zamieniłby wszystkie swoje sześć jak do tej pory zdobytych medali mistrzostw świata na ten jeden z najcenniejszego kruszcu.  Każdy inny dawno by się poddał, ale nie on. Kiedy jego rówieśnicy kończą kariery, on konsekwentnie dopiero piął się na szczyt.