Nicki Pedersen w Malilli po trzech latach oczekiwania w końcu zwyciężył w rundzie Grand Prix. Duńczyk pomimo swojego wieku i wielu kontuzji, które przeszkadzały mu w karierze wciąż nie poddaje się i efekty jego zawziętości oraz woli walki mogliśmy oglądać 11 sierpnia.

- Zawsze łatwo jest powiedzieć "on jest skończony" i tego typu rzeczy. Moja rodzina i ja zawsze wierzyliśmy. Wiem, w jakim jestem położeniu. Zawsze oglądam siebie w lustrze i w dniu, w którym stwierdzę, że czas na koniec nie usiądę nawet na motocyklu. Miałem pod górkę, bo dwa razy miałem złamanie w kręgosłupie. Byłem daleko z formą, podobnie jak z silnikami. Parliśmy jednak naprzód, pracowaliśmy i zdobywaliśmy punkty. Chcieliśmy tylko tego, by przeć naprzód i zdobywać punkty. Gdy już mieliśmy za sobą część zawodów, to pomyśleliśmy "wow, możemy wejść do finału lub nawet na podium". Krok po kroku, zbliżaliśmy się do tego. Łatwo jest powiedzieć "chcę wygrać", ale do tego prowadzi długa droga. Wszystko musi się właściwie zgrać – przekazał.

W sezonie 2018 pomimo dobrych wyników pech również nie opuszcza doświadczonego Duńczyka. 41-latek w tym roku brał już udział w kilku poważnych upadkach. Jak widać nie przeszkodziły mu one i żużlowiec urodzony w Odense nadal znajduje się w doskonałej formie. - Czułem, że zacząłem dobrze ten sezon, ale potem znowu się zdarzyły spore, spore kontuzje. Dwa razy uderzyłem głową, miałem wypadek w meczu ligowym w Gorzowie i w Grand Prix w Warszawie. Na jakiś czas mnie to wytrąciło, bo moja dłoń nie jest jeszcze sprawna w stu procentach, ale znacznie, znacznie się poprawia. Z formą jeszcze nie doszedłem do celu, ale wciąż mam chęć ścigania i nigdy się nie poddaję, póki komuś nie zabrzmią fanfary. W sobotę to udowodniłem – zakończył.