Luty i początek marca to najgorszy czas sezonu ogórkowego. Totalnie nic się nie dzieje. Nuda. Dłużyzna panie. Ktoś kogoś obrazi czasami, kogoś złapią za kradzież, ale ze sportowego punktu widzenia – szara naga jama. Składy zespołów znane, chłopaki szusują na nartach, albo siedzą na siłowni, mechanicy dłubią już chyba nie tylko w silnikach. Każdy czeka na pierwszą okazję do pierwszego ślizgu. No to co? Za Andrzejem Sikorowskim – Kraków, Piwna 7 i do wróżki, z pytaniem co nam przyniesie sezon.

Wróżyłem już sobie dla Grand Prix i dla Ekstraligi. Zobaczmy, co tam w kartach z układu asów i blotek, przyniesie rok 2010 dla zespołów z zaplecza najwyższej ligi. Pierwsza liga będzie mocniej międzynarodowa w tym roku, a to dzięki niespodziewanemu awansowi węgierskiej ekipy. Madziarzy wraz z łotewskim Daugavpils, które zrezygnowało w ubiegłym roku z walki o awans, będą starali się pomieszać szyki polskim zespołom. Mocno wzmocnili swój zespół i na pewno nie będą chłopcami do bicia, jak mogło się wydawać jeszcze parę tygodni temu. Pozostałe zespoły też nie spały w zimie i w I lidze doszło do poważnej rotacji kadr. W sumie można chyba powiedzieć, że wszystkie zespoły pierwszoligowe się wzmocniły i nie powinniśmy się spodziewać jakiejś wyraźniej „czerwonej latarni”.

Najsolidniej na tle rywali wyglądają zespoły z Rzeszowa, Grudziądza i Gdańska. Ekipy te posiadają w swoich składach zawodników, którzy spokojnie mogliby stanowić silną drugą linię w zespołach ekstraligowych, więc powinni uzyskiwać bardzo dobre wyniki w niższej klasie rozgrywkowej. Wydają się również najstabilniejsze finansowo. Rzeszowianie i gdańszczanie już jakiś czas balansują na granicy Ekstra i I ligi.

Marma Hadykówka Rzeszów. Zespół ten posiada chyba najsilniejszego lidera jak na pierwszoligowe warunki. Lee Richardson na pewno nie jest „kociakiem”, wbrew opinii kibiców toruńskich i zabiegom lingwistycznym Prezesa Stępniewskiego. Były indywidualny mistrz świata juniorów i uczestnik Grand Prix, ku mojemu zdziwieniu nie dostał – należnej wg szefów cyklu jakiemukolwiek Anglikowi za pochodzenie - „dzikiej karty” w Grand Prix w tym roku, kosztem Chrisa „który już dawno nie jest Bomberem” Harrisa. Lee jest zawodnikiem poukładanym i jest w stanie wziąć na plecy ciężar liderowania jednemu z głównych kandydatów do awansu. Dużym wsparciem dla Richardsona będzie zadomowiony na pierwszoligowych torach Mikael Max z Karlssonów. Szwed nie schodzi poniżej pewnego standardu, szczególnie na torze w Rzeszowie. Maciej Kuciapa – ostatni z pokolenia świetnej rzeszowskiej młodzieży początku lat dziewięćdziesiątych, który ostał się w Rzeszowie – będzie już 15 sezon bronił barw drużyny z żurawiem na plastronie. Rzeszowscy kibice i Dariusz Śledź mogą liczyć na wysoką formę Maćka. Dwóch zawodników broniących barw Marmy Hadykówki w sezonie 2010 miało, delikatnie mówiąc, nieudany miniony sezon. Obaj mają wiele do udowodnienia, obaj liczą zapewne na odrodzenie w barwach rzeszowskiej drużyny. Mowa oczywiście o Rafale Okoniewskim i wspomnianym wcześniej Chrisie Harrisie. Ich postawa może się okazać języczkiem u wagi w decydujących meczach z głównymi kontrkandydatami do awansu. Rzeszowski zespół dysponuje silnym juniorem. Dawid Lampart jest członkiem złotych drużyn z gorzowskich DMŚJ i finału DMEJ z Holsted, aktualnym rekordzistą toru przy ulicy Hetmańskiej i pozytywnie pokazał się też w kilku młodzieżowych imprezach ubiegłego roku. Pomagać mu będzie, liczący zapewne na częstsze występy niż w Falubazie, młodszy z Lindgrenów – Ludwig. Skład Marmy nie predysponuje tej ekipy do walki w Ekstralidze, ale w wyrównanej I lidze rzeszowianie są głównym kandydatem do sukcesu.

GTŻ Grudziądz. Grudziądzanie w ubiegłym sezonie wydawali się mocnym zespołem mogącym sporo „namieszać” w lidze. Jednak w zespole zawiedli chyba najbardziej polscy zawodnicy, a zagraniczny zaciąg nie potrafił udźwignąć wyniku. Zawodnicy bydgoskiej Polonii – Tomasz Chrzanowski i Krzysztof Buczkowski, którzy nie radzili sobie w Ekstralidze, są jeźdźcami na których spadnie w znaczniej mierze oczekiwanie na wynik. Jeden i drugi powinni w niższej klasie rozgrywkowej brylować i zdobywać wiele punktów, zarówno w Grudziądzu jak i na wyjazdach. Kolejnym „spadkowiczem” z Ekstraligi w zespole GTŻ-u jest Davey Watt. Rockman z Australii nie mógł znaleźć miejsca w drużynie Marka Cieślaka, ale kibice pamiętają jego świetnie występy w Rzeszowi i liczą na to, że Watt się obudzi. Nie powinien zawodzić lubiany tak bardzo w Grudziądzu Oliver Allen. Spore oczekiwania są w stosunku do Rory Schleina i Edwarda Kennetta. Rywalizacja w gronie seniorów o miejsce w zespole powinna sprzyjać dobrym wynikom. Bardzo silnym elementem zespołu będzie formacja juniorska. Czyniący z roku, na rok coraz większe postępy Artur Mroczka i doświadczony Kevin Woelbert są w stanie rozstrzygnąć wiele młodzieżowych pojedynków na swoją korzyść. Zespół wyrównany, doświadczeni zawodnicy z ekstraligi i waleczna młodzież – jakie będzie tego efekt zobaczymy za kilka miesięcy. Wydaje się jednak, że grudziądzanie nie powinni powtórzyć wpadki z ubiegłego roku.

Lotos Wybrzeże Gdańsk. Najpierw był efektowny marsz w górę, z ligi do ligi, potem bolesna ekstraligowa rzeczywistość i smutny finał zakończony spadkiem. Mam wrażenie, że gdańska ekipa była chyba niegotowa na wyzwanie jakim była walka w Ekstralidze. W zespole został tegoroczny debiutant w Grand Prix – Magnus Zetterstroem. Sympatyczny Szwed z zawodnika drugiej linii, stał się zawodnikiem od którego oczekuje się, że będzie liderował zespołowi. Zorro ma doświadczenie, którego nie można niedoceniać. Jeżeli Zorro będzie miał odpowiednie wsparcie w kolegach myślę, że może pogodzić ciężar walki w cyklu Grand Prix i oczekiwania gdańskich kibiców w stosunku do jego wyników w drużynie Lotosu. W ostatniej chwili do Gdańska ściągnięty został Karol Ząbik. Ubiegły sezon mógłby Karol zaliczyć do udanych gdyby nie makabryczny upadek w finale IMP w Toruniu. Jeżeli otrząsnął się już z kontuzji wierzę, że swoją jazdą udowodni, że nie zmarnował swojego talentu, który niewątpliwie posiada. Thomas Jonasson bardzo liczył na występy drużynie gorzowskiej, wylądował w końcu nad morzem. Może Szwed nie jest gwiazdą, ale rozwija się ciągle i już w zeszłym roku pokazał w pojedynczych meczach, że jest zawodnikiem dynamicznym, który potrafi wywalczyć sobie pozycję na torze. Musi nad sobą nadal ciężko pracować – a myślę, że jego wyniki nadal będą się poprawiać. Renat Gafurow, Dawid Stachyra, Paweł Hlib – ci dżentelmeni będą walczyć o pozostałe miejsca w szeregach gdańszczan i od ich postawy wiele zależy. Solidnym punktem na pozycji juniora powinien być Matej Kus, którego ze składu Unibaxu efektownie wypchnął Darcy Ward. Zapewne Czech będzie miał stałe miejsce w składzie, gorzej z uzupełnieniem dla niego. Polscy zawodnicy młodzieżowi Wybrzeża nie wywarli w ubiegłym roku na mnie dobrego wrażenia.

Lokomotiv Daugavpils. Łotysze, podobnie jak Falubaz w Ekstralidze, potrafili bezbłędnie wykorzystać atut własnego toru. Jeżeli to się nie zmieni, drużyna powinna walczyć o pierwszą czwórkę. Bardzo mocna młodzież – Maksim Bogdanow i Artiom Laguta – stanowi o sile tego zespołu. Skład seniorski z Grigorijem Lagutą i Charliem Gjedde na czele jest bardzo wyrównany i silny. Ja osobiście czuję niesmak, po rezygnacji łotewskiego zespołu z walki w barażach z Atlasem i mam nadzieję, że jeżeli w tym roku zajdą równie wysoko, podejdą do tematu poważniej. Wydaje mi się jednak, że tak łatwo jak rok temu już nie będzie.

PSŻ Poznań. Najbardziej polski zespół w polskich ligach. Choćby z tego względu będę trzymał kciuki za wysoką pozycję poznaniaków. Po rocznej przerwie wrócił do Poznania idol miejscowych kibiców – Adam Skórnicki. Skóra zmaga się z kontuzją, ale wszyscy liczą, że poradzi sobie z problemami zdrowotnymi i od początku będzie liderem PSŻ. Adam w barwach poznańskiej drużyny sięgnął po swój największy sukces – tytuł indywidualnego mistrza Polski. Przenosiny do Gdańska odbiły się na jego formie, choć w Toruniu bronił tronu zaciekle. Mam nadzieję, że ten przesympatyczny zawodnik szybko się odbuduje. Mocnym punktem powinien być Robert Miśkowiak. Misiek szuka swojej formy już jakiś czas. Cały czas mam w pamięci jak zaciekle walczył z Kennethem Bjerre we Wrocławiu w finale IMŚJ. Gdzie jest teraz jeden, a gdzie drugi? Wyrównana jest druga linia zespołu – Norbert Kościuch, Rafał Trojanowski i Mateusz Szczepaniak. Adrian Szewczykowski, który przeprowadził się z Gorzowa, powinien na pierwszoligowych torach osiągać więcej niż w drużynie Caelium Stali. Mam nadzieję, że poznanianie zaskoczą nas w tym sezonie wielokrotnie i drużyna z Poznania włączy się do walki o pierwszą czwórkę.

RKM ROW Rybnik. Mariusz Węgrzyk miał niesamowity początek ligi w zeszłym sezonie. Potem jakby zabrakło mu pary. W tym sezonie Mario będzie miał większe wsparcie. Do zespołu przyszedł solidny Daniel Nermark i pewnie mniej chimeryczny w pierwszej lidze Joonas Kylmaekorpi. Ci zawodnicy przy wsparciu Ronnie Jamrożego i Andrieja Karpowa będą walczyć w barwach rybnickich o jak najlepszy wynik zespołu. Piątka wydaje się wyrównana, brak w niej może lidera, ale każdego z tych zawodników stać w poszczególnych meczach na to, żeby tym liderem zostać. Szeroka kadra juniorska, ale… Od kiedy pamiętam rybniczanie szkolili całe mrowie młodzieży, która świetnie się zapowiadała i odnosiła sukcesy w imprezach młodzieżowych… i na tym się kończyło. W tej szerokiej kadrze trudno znaleźć jednego zawodnika, który pociągnie wynik formacji juniorskiej. Wszyscy są równi, ale to niestety moim zdaniem równy przeciętny pierwszoligowy poziom.

Start Gniezno. O pozycję lidera w tej drużynie będzie zapewne walczyć dwóch rodowitych gnieźnian. Krzysztof Jabłoński i powracający z Ostrowa Adrian Gomólski. Starszy z braci Jabłońskich w odróżnieniu od starszego z braci Gomólskich miał świetny sezon w lidze. Jednak na formie Adriana zaważyły zapewne kontuzje i problemy finansowe. Ten ambitny zawodnik ma wiele do udowodnienia i rywalizacja między nimi powinna być ciekawa i korzystna dla Startu. Z pary zawodników zagranicznych Peter Ljung – Matej Ferajn, solidniejszy wydaje się Szwed, ale obaj powinni być bardzo mocnymi punktami gnieźnieńskiej drużyny. Uzupełnieniem składu będzie na pewno Michał Szczepaniak, który może nie osiągał oszałamiających wyników w Częstochowie ale myślę, że w pierwszej lidze powinien być silnym punktem. O skład będą z nim walczyć Mirosław Jabłoński i Daniel Pytel. Szwedzko-polska formacja juniorska nie wygląda oszałamiająco i nie będzie to mocny element gnieźnieńskiej ekipy.

Speedway Miszkolc. Węgrzy długo kompletowali skład i wydawało się już, że będą bardzo słabą drużyną – pewniakiem do spadku. Tak się jednak nie stało i w ciągu jednej konferencji prasowej z Kopciuszka zamienili się w solidny zespół. Scott Nicholls nie miał jeszcze okazji starować w niższej klasie rozgrywkowej. Anglik liczy na odbudowanie formy, po fatalnym dla niego sezonie. Powinien być ważnym ogniwem zespołu, jeżeli nie liderem. Węgrzy liczą zapewne również na odbudowanie formy Lukasa Drymla. Czech może już nie wróci do etapu kariery kiedy stawał się gwiazdą speedwaya, ale powinien być mocnym punktem pierwszoligowego zespołu. Ciekawą postacią w zespole węgierskim jest Justin Sedgmen. Australijskiego młodzieżowca nie chciano w Lesznie, ale i tak nie miał tam za dużo możliwości do startów. Sedgmen ostatnio osiąga dobre wyniki w turniejach na Antypodach i zobaczymy jak spisze się w niższej klasie. Węgierscy zawodnicy Miszkolca nie będą chyba mieli za dużo do powiedzenia w starciu z gwiazdami pierwszej ligi. To może zaważyć na  wynikach zespołu.

Pierwsza liga wydaje się bardzo wyrównana. Ciężko wskazać zdecydowanego faworyta i zdecydowanego outsidera. O wszystkim będą decydowały detale i dyspozycja zawodników w danym dniu. Rzeszowianie, na czele z Panią Półtorak wydają się najbardziej zdeterminowani do awansu, ale ubiegły sezon pokazał, że zespoły które wydawały się mocne – walczyły o utrzymanie w pierwszej lidze. Będzie się działo. Już się nie mogę doczekać.